برقراری عدالت آموزشی بین دانش آموزان با نرم افزاری دانش بنیان، وقت معلمان با درآمد مناسب پرمی شود
به گزارش درگ فایل، مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان در مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه آزاد اسلامی رشت بیان نمود که با پیام رسان آموزشی آهیل سعی کرده ایم دانش آموزان بعد از پایان مدرسه رها نشوند و عدالت آموزشی بین خبرنگارانن جاری باشد.
از پروفایل ما bestcanadatours دیدن نمایید.
گروه استان های خبرگزاری خبرنگاران، کسب و کارهای جدید موجب تغییر فرهنگ و یا فراتر از آنموجبانقلاب های صنعتی شده است، با بروز کسب و کارهای دیجیتال و شکل گیری شرکت های دانش بنیان و ورود آن به جامعه انسانی شاهد شکل گیری انقلاب چهارم صنعتی هستیم و انسان امروز بیش از گذشته با انواع اپلیکیشن ها که خدمات متفاوت ارائه می دهند، روبرو است.
پیام رسان آهیل ازجمله این برنامه هاست. این اپلیکیشن خدمات آموزشی ارائه می دهد و به همین منظور برای آشنایی بیشتر با چگونگی ساخت، قابلیت ها و کاربردهای این برنامه با سید هامون مهدی زاده مدیرعامل شرکت دانش بنیان اِکسون مستقر در مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت و طراح پیام رسان آهیل به مصاحبه نشستیم که آن را در زیر پی می گیریم.
خبرنگاران: در مورد پیام رسان آهیل، نحوه شکل گیری و راه اندازی آن توضیح دهید.
مهدی زاده: شرکت دانش بنیان اکسون از دی سال گذشته مجوز نوع یک را از معاونت فناوری ریاست جمهوری گرفت و این اپلیکیشن و سیستم Back-End آن به عنوان یک طرح دانش بنیان ثبت شد. درمورد چگونگی شکل گیری ایده باید گفت از آنجایی که در دانشگاه تدریس می کنم، خلئی احساس کردم و آن، اینکه دانشجو یا دانش آموزی که از مدرسه یا کلاس خارج می شود، دیگر دسترسی به خبرنگارانن نداریم و دانش آموز اگر مثلاً در خانواده ای باشد که خبرنگارانن تمرکز مورد نیاز را بر فرزند خود نداشته باشند و نتوانند به فرزندشان در درس کمک کنند، می توان از طریق مدرسه و معلمان، مراقبت بیشتری از دانش آموز کرد تا عدالت تحصیلی بین خبرنگارانن تقسیم شود؛ به عبارتی معلمان این وظیفه را به عنوان خدمات اضافه تری که توسط آموزش و پرورش داده می شود، عهده دار می شوند.
پدرم فرهنگی است و مشاوره این سیستم را از پدرم و همکارانش گرفتم. تقریباً در جریان اصول آموزش هستم که چه معضلاتی در آموزش و پرورش وجود دارد؛ بنابراین می توان انگیزه ایجاد این سیستم را به این صورت مطرح نمود که دانش آموز بعد از اینکه از مدرسه خارج می شود، می توان با این نرم افزار توسط آموزش و پرورش یا مدرسه دانش آموز را کنترل کرد.
خبرنگاران: در مورد ساخت اپلیکیشن توضیح دهید.
مهدی زاده: ابتدا به عنوان هسته فناور، این طرح را در مرکز رشد و پارک علم و فناوری مطرح کردیم. یعنی در هر دو جا در دو جلسه جداگانه به هیئت داوران رفته و طرح را عنوان و از آن دفاع کردم. در مرحله نخست به صورت هسته فناور تأیید شدیم. 9 ماه زمان گرفتیم تا فاز یک اپلیکیشن را کامل کنیم تا بعد مجوز واحد فناور را بدهند که در مدت دو ماه و نیم آن را انجام دادیم و بعد از آن به واحد فناور تبدیل شدیم.
بعد از اینکه به واحد فناور تبدیل شدیم و کار آغاز شد و تقریباً پروژه به میانه راه رسید، درخواست دانش بنیان را به معاونت انفورماتیک ریاست جمهوری دادیم که آن هم فکر می کنم بعد از دو یا سه ماه تأیید شده و به عنوان شرکت دانش بنیان نوع یک با پیچیدگی فنی بالا توانستیم مجوز را بگیریم به این ترتیب شرکت دانش بنیان اِکسون شکل گرفت.
خبرنگاران: در ساخت این اپلیکیشن چه اهدافی را دنبال می کردید؟
مهدی زاده: در کشور اطلاع دقیقی ندارم؛ اما در استان گیلان دانشجویان یا دانش آموزانی که نخبه هستند و در علم نرم افزار یا کامپیوتر مهارت دارند، متأسفانه بیشتر خبرنگارانن به خارج از کشور می فرایند. خودم شاهد هستم که خیلی از دانشجویان از کشور خارج می شوند. نیت ما این بود که بتوانیم شرکتی را داخل استان پیاده سازی کنیم که بچه ها بعد از تحصیل جذب بازار کار شوند.
خبرنگاران: فرآیند فعالیت آهیل بعد از شکل گیری شرکت اکسون را توضیح دهید.
مهدی زاده: وقتی پروژه را تمام کردیم با آموزش و پرورش استان وارد مذاکره شده و با یکی از مدارس تیزهوشان به عنوان پایلوت قرارداد بستیم؛ به محض اینکه کار را آغاز کردیم و شاید یک یا دور روز از فعالیت اپلیکیشن گذشته بود، از آن مدرسه شکایت شد.
یکی از اولیای دانش آموزان همان مدرسه شکایت کرد که اطلاعات دانش آموزش در اختیار شبکه های مجازی گذاشته شده است؛ مورد شکایتش هم آهیل، تلگرام و واتس آپ بود که توسط مدرسه استفاده می شد. دقیقاً همان روزی که ما اپ خود را بارگذاری می کنیم، وی شکایت می کند.حراست آموزش و پرورش مطرح نمودند که شما باید مجوز بگیرید. وقتی اوضاع را اینگونه دیدم و از سوی دیگر کارایی آهیل را در شرایط کرونایی مشاهده کردم، به جای اینکه درگیر مجوز از آموزش و پرورش شویم، کاربری اپلیکیشن را تغییر دادیم.
خبرنگاران: چگونه کاربری برنامه را تغییر دادید؟
مهدی زاده: نحوه کاربری به این صورت است که مدیر مدرسه شماره تلفن و نام و نام خانوادگی خودش را در اپلیکیشن وارد می کند. یک کد چهار رقمی برایش ارسال و تأیید می شود که شماره خود شخص است، به محض اینکه تأیید شد، در فضای آهیل مدرسه مجازی آقای مدیر ساخته می شود.
بعد آقای مدیر کلاس ها و برنامه های هفتگی مدرسه را ایجاد می کند، بعد روزها را انتخاب کرده و برنامه خود را وارد می کند؛ برنامه هفتگی به صورت یک سیستم برنامه ریزی شده برای شخص ارسال می شود. حالا او می تواند معلم هایش را اضافه کند که آن هم به سادگی، نام، نام خانوادگی و شماره تلفن را وارد می کند و پیامی برای معلم ارسال می شود که می گوید آقای مدیر شما را به کلاس مدرسه دعوت کرده است، لینک برایش می رود که با لمس لینک وارد اپلیکیشن شده و در مرحله بعد در کلاسش حضور دارد.
خبرنگاران: دانش آموز چگونه می تواند وارد کلاس مجازی شود؟
مهدی زاده: برای واردشدن دانش آموز دو راه وجود دارد؛ یا اینکه مدیر می تواند آنها را وارد کند یا اینکه دانش آموز اپ را نصب می کند، مدرسه اش را جستجو کرده و با کدش وارد مدرسه می شود. یعنی از هر دو طریق این امکان را فراهم کرده ایم که کار راحت باشد. بعضی از مدیران خودشان دانش آموز را وارد سامانه می کنند، بعضی ها هم اپ را می دهند خود دانش آموز وارد می شود.
خبرنگاران: برای والدین دانش آموز چه تمهیدی اندیشیده شده است؟
مهدی زاده: آهیلبرای پدر، مادر و هم برای فرزند (دانش آموز) است، والدین اپ را نصب کرده و تست می کنند. مثلاً فلان مدرسه که باز شد، کلاس خودش را انتخاب کرده و وارد می شود، مدیر که اجازه داد، می تواند داخل کلاس برود، این نحوه ثبت نام دانش آموز است.
خبرنگاران: چه قابلیت هایی برای آهیل در نظر گرفته شده است؟
مهدی زاده: به محض اینکه دانش آموز وارد کلاس می شود، خیلی راحت می تواند، مانند دفتر نمره با لمس حضور و غیاب بزند، به محض اینکه حضور خود را تأیید می کند، همان لحظه نوتیفیکیشن برای گوشی های پدر و مادرش می رود و خبرنگارانن مطلع می شوند که فرزندشان در کلاس درس حاضر است.
خبرنگاران: حضور و غیاب در آهیل به صورت کلاسی است؟
مهدی زاده: بله، حضور و غیاب هم کلاسی است و مدرسه ای نیست که هشت صبح حاضر بزند و 9 شب خروجش را وارد کند.
خبرنگاران: در مورد بخش های آموزشی آهیل هم توضیح دهید؟
مهدی زاده: هر معلم یک کانال دارد و می تواند از طریق آن به دانش آموزان خود آموزش دهد. قابلیت دیگر هم در تقویم گذاشته ایم که یک تقویم آموزشی است.این تقویم جلوی معلم است و پدر و مادر و مدیر هم آن تقویم را دارند. حالا معلم از این تقویم چه استفاده ای می کند؟ مثلاً من خودم دو هفته دیگر می خواهم امتحان بگیرم؛ اما فراموش می کنم. تاریخ دو هفته دیگر را در تقویم انتخاب کرده و گوشی را جلوی خودم گرفته و از خودم فیلم می گیرم، می گویم مثلاً امروز امتحان عربی از اینجا تا اینجا داریم. کلمه تأیید را که می زنید، یک نوتیفیکیشن برای والدین می رود و آنها هم همین تقویم را دارند. رنگ آن روز خاص عوض شده و این فیلم شما در آن روز خاص نشان داده می شود؛ بنابراین پدر و مادر فراموش نمی کنند که فرزندشان چه روزی امتحان دارد؛ بنابراین به این نحو کاملاً برنامه ریزی می شود.
خبرنگاران: متذکر شدید که این ظرفیت ها در فاز نخست طراحی شده است؟
مهدی زاده: بله این فاز اول بود که تکمیل شده است. در فازهای بعدی آزمون آنلاین را اضافه کرده ایم و چند ریزه کاری دیگر که جمعاً 6 فاز است.
خبرنگاران: اقدامات تان را برای دریافت مجوز توضیح دادید؟
مهدی زاده: وقتی نتوانستیم از آموزش و پرورش مجوز بگیریم، سیستم را عوض کرده و از مدرسه محور به معلم محور تغییر دادیم؛ بنابراین هر کسی با هر کسب و کاری می تواند در اپ ثبت نام کند و به این ترتیب با اخذ مجوز از ارشاد به عنوان شبکه اجتماعی فعالیت می کنیم.
خبرنگاران: آماری از استقبالی که از آهیل شده دارید؟
مهدی زاده: تمام آمار را دارم. روز نخست که اپلیکیشن ساعت چهار بعدازظهر برای 300 نفر از دانش آموزان مدرسه تیزهوشان را بارگذاری کردیم تا فردا ساعت 12 ظهر یک هزار و 800 دانلود فعال داشتیم.
خبرنگاران: بنابراین مشکل مجوز حل شده است؟
مهدی زاده: بله. دریافت مجوز از وزارت ارشاد خیلی راحت تر است. دریافت مجوز برای شبکه اجتماعی مانند دریافت مجوز یک سایت است.
خبرنگاران: اشتغالزایی هم خواهید داشت؟
مهدی زاده: بله. چیزی که خیلی برای من مهم بود این است که معلمان بازنشسته یا معلمانی که وقت آزادشان را مسافرکشی یا کارهایی که در شأن معلم نیست، انجام می دهند، آن هم معلمی که 30 سال در کشور آموزش دیده، حیف است که این چند سال آخر را از دست دهد. برنامه ریزی شده معلم به صورت مشاور در کنار دانش آموزانی باشد که او را انتخاب می کنند. مثلاً ماهانه به صورت اشتراک می توانند مثلاً یک عدد خیلی کمی در حدود پنج یا 10 هزار تومان حق مشاوره بدهند.
خبرنگاران: معلم بازنشسته پولی درمی آورد؟
مهدی زاده: فرض کنید یک کانالی در تلگرام دارید که کانال شما 100 یا 200 نفر عضو دارد و دارید و خبرنگارانن را آموزش می دهید. اینها ماهانه مبلغی بین دو، سه یا 6 هزار تومان به شما می دهند، از نظر درآمد، اپلیکیشن جوابگوی بیشتر از این حرف هاست.
خبرنگاران: به چه دلیل دانش بنیان شدید؟
مهدی زاده: دلیل دانش بنیان شدن ما این است که از تکیه گاه برنامه نویسی روز دنیا برخورداریم و سیستم بَک اِند ما و نوتیفیکیشن ها و پیام هایی که رد و بدل می شود، همه در سرورهای داخلی است. یعنی اکنون می توانیم سرویس نوتیفیکیشن را به بقیه شرکت ها هم بفروشیم؛ زیرا این برنامه را خودمان نوشته ایم، این قدر که گوگل ما را تحریم کرد، خودمان یک برنامه داخلی نوشتیم و یک دلیل دانش بنیان شدن ما هم همین است.
برای مثال الان شما در اپلیکیشنی که از نوتیفیکیشن گوگل استفاده می کند، وقتی به هم پیام می دهید، یک کپی از پیام شما برای گوگل می رود، گوگل می فرستد برای دریافت کننده؛ اما اپلیکیشن ما از اینجا یا هر کجای کشور می رود تا سرور ما که در رشت است و از آنجا به گیرنده ارسال می شود؛ بنابراین پیام به هیچ وجه از کشور خارج نمی شود و حتی اگر تحریم شویم، اینترنت داخلی قطع شود و ... اپ ما کار می کند.
خبرنگاران: آیا آهیل تأثیری بر سیستم آموزشی می گذارد؟
مهدی زاده: از ابتدای فعالیت در ذهنم بود که تمام تمرکز مدرسه روی دانش آموز بیاید و وقتی شما این عدالت آموزشی را پخش می کنید، دانش آموزی که مثلاً در یک روستای دورافتاده است -الان همه گوشی دارند- فقط کافی است به اینترنت وصل باشد، می تواند از بهترین استادان در کشور و آن هم با کمترین هزینه استفاده کند.
مثلاً ما از یک مدرسه ای که 500 دانش آموز دارد، نفری ماهیانه پنج هزار تومان برای اشتراک دریافت می کنیم، این مبلغ در یک مدرسه 50 نفره می شود ماهی دو میلیون و 500 هزار تومان و سالانه هم یک عدد بزرگ فقط برای یک مدرسه می شود. هزینه سرور هم زیاد نداریم؛ زیرا تکنولوژی ای که استفاده می کنیم هزینه سرور را حداقل می کند و این هزینه را می توانیم به عنوان یک میانجی بدانیم و بین معلم و دانش آموز تقسیم کنیم. یعنی ما مدارس را با خودمان شریک کردیم. در مورد همان مدرسه تیزهوشان 30 درصد سود آن 2 میلیون و 500 هزار تومان را ماهانه برمی داشتیم و مابقی بین مدیر و معلمان تقسیم می شد. معلمی که وقت بیشتری می گذارد، از آن طرف درآمدش هم بیشتر خواهد شد و نیاز نیست به انجام کارهای دیگر روی بیاورد.
4117/4062/پ
منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا