ایستگاه های مترو لندن؛ دنیای پنهان و شبح وار زیر شهر - درگ فایل

در حال حاضر شبکه ریلی زیرزمینی لندن دارای 270 ایستگاه مترو فعال است و قبل از بحران کرونا و کاهش مسافرهاو قطارها، چیزی حدود 50 ایستگاه از رده خارج شده بودند. جالب اینکه برای اولین بار آلمان ها چنین ایستگاه هایی را، متروهای شبح وار (geisterbahnhofe) نامیدند. در خبرنگاران به سرنوشت ایستگاه های مترو لندن نگاهی خواهیم انداخت.

آنچه درباره ایستگاه های مترو لندن می خوانید

• خطوط رها شده
• احیای ایستگاه ها
• بازگشایی متروهای متروکه

همچون خود اشباح، ممکن است شما ایستگاه های متروی پنهان مرکز انگلستان را دیده اما بی توجه از کنار آن گذر نموده باشید. در کتاب زیرزمین شهر لندن: 50 چیزی که می توان دید یا انجام داد، نوشته جف مارشال، نویسنده حتی راجع به طرح های آجری قدیمی روی دیوار در راستا گرین پارک (Green Park) تا هاید پارک کرنر (Hyde Park Corner) شرح می دهد.

متروهای متروکه ممکن است خیلی ساده نادیده گرفته شوند. به این خاطر که به آن ها توجهی نمی گردد یا اینکه ممکن است با کاربرد متفاوتی دوباره استفاده شوند

دانلود ویدیو

شهری که 42 کیلومتر از خطوط ریلی تازه تأسیس آن به خط سلطنتی الیزابت اختصاص دارد، علاوه بر این پروژه بزرگ ریلی کراس ریل 2 در جنوب شرقی انگلستان را احداث می نماید و در حال تاسیس ایستگاه بزرگ ایوستون سنت پانکراس (Euston St. Pancras) است، متوجه می شویم وجود متروهای متروکه و بلااستفاده مایه شگفتی است.

اما آیا واقعاً لندن به استفاده حداکثری از پتانسیل ایستگاه های متروی خود احتیاج دارد؟

در واقع باید گفت که در چنین کلان شهری، حتی اگر خود شما هم از تمام پتانسیلتان استفاده نکنید، کنار گذاشته می شوید! همین قانون در خصوص ایستگاه های متروی لندن نیز صدق می نماید.

قبل از اینکه ایستگاه چارینگ کراس جبیلی (Charing Cross Jubilee) کنار گذاشته گردد، این افزایش پتانسیل را بیست سال پیش، با توسعه به داکلندز (Docklands) و میلنیوم دووم (Millennium Dome) انجام داد.

ایستگاه لاندن تاور (Tower of London) قبل از اینکه از رده خارج گردد، فقط دو سال در حال استفاده بود. سپس در سال 1999 تمام مغازه های مترو بسته و به تونل متروکه ای تبدیل شد.

در سال 1967، از آنجا که ایستگاه مترو مارک لِین (Mark Lane) توانایی سرویس دهی به حجم زیاد مسافران را نداشت، به ایستگاه متروکه ای تبدیل شد. برعکس مارک لین، محله نورث اِند (North End) به علت نبود مسافر کافی در شمال همپستِد (Hampstead) لندن، حتی استفاده هم نشد و نیمه کاره رها شد.

خطوط رها شده

تصاویری که از متروهای متروکه دیده می گردد، به صورت پلکان های پیچ در پیچی است که تارعنکبوت بسته اند یا تبلیغات سیگارهایی وجود دارند که خیلی وقت پیش برندشان از بین رفته است. تعداد زیادی از این متروها در بیابان ها، جاده های فرعی و فضای باز قرار دارند.

به موجب پروژه شکست خورده نورثِن هِیتس (Northern Heights)، تفرجگاه پارکلند واک (Parkland Walk) به وجود آمده است که دو طرف آن با درخت های بلند پوشیده شده و خود این مجموعه از ایستگاه های متروکه ای بین فینزبری پارک (Finsbury Park) و الکساندرا پالاس (Alexandra Palace) تشکیل شده است. در واقع، پروژه جاه طلبانه ای بود که در 1930 قصد داشت خط نورثن را به وسیله ریل الکتریکی به خط گریت نورثن رِیلوِی (Great Northern Railway) متصل کند. در حالی که ساخت وساز و نوسازی به خاطر جنگ به تعویق افتاده بود، نقشه ها نیمه کاره رها شد و هرگز مطابق برنامه پیش نرفت و بازسازی نشد.

در دل راستا پارکلند واک به جای مانده های راه آهن قدیمی در گل فرو رفته ای وجود دارد که امروزه به وسیله درختان مختلفی از قبیل توس نقره ای (silver birches)، چنار و انجیر احاطه شده است. ممکن است گاه گاهی با سکوها و ایستگاه های متروی متروکه ای روبه رو شوید و به این فکر کنید که در دوردست ها بخارهای قطار می توانست پدیدار گردد. در طول راستا شانس مواجهه با غول را هم خواهید داشت. مجسمه اسپریگان (spriggan) ساخته مارلین کولینز (Marilyn Collins) ، الهام گرفته از اشباح در فرهنگ قومی کورنیش (Cornish) است، که نحوه ساخت و نصب آن به شکلی است که انگار از سایه طاق متروی متروکه کراچ اِند (Crouch End) خود را بیرون می کشد.

تونل های متروکه ایستگاه قدیمی هایگِیت (Highgate) نیز در امتداد راستا پارکلند واک قابل رویت هستند که در حال حاضر، محل زندگی خفاش ها محسوب می شوند.

احیای ایستگاه ها

قبلاً این تفکر وجود داشت که برخی از ایستگاه های متروکه واقعاً تسخیر شده اند. در سال 1933، ایستگاه بریتیش میوزیِم (British Museum) در هالبرن (Holborn) در شرایطی بسته شد که لندنی های ثروتمند در حال جمع آوری کلکسیونی از طراحی هایی با نقش و نگاره های مصری بودند.

جای شگفتی نیست که در جایی از شهر کسی به این فکر می نموده که تونل اسرارآمیز به وسیله ایستگاه مترو به موزه آثار مصری متصل می شده است. شایعه شده بوده که در طول راهروها و ایستگاه های تونل، مومیایی های مصری خشمگین یا روح آمون با لباس های قدیمی در همه جا سرگردانند. هرچند این طور به نظر می رسید که هیچ کس برخلافِ تفکر اکثریت برایش سؤال نمی شده که چرا یک روح سرگردان یا مومیایی باید به راستا مخفی برای رفت و آمد احتیاج داشته باشد. با تمام این شایعات و داستان ها، متوجه میشویم با تونلی روبه رو هستیم که ارزش کنجکاوی دارد.

ارزش زمین در لندن بسیار بالا است و بسیاری از این متروهای متروکه کاربری جدیدی پیدا نموده اند. ایستگاه سابق اُسترلِی و اسپرینگ گروو (Osterley & Spring Grove) که در سال 1934 بسته شده بود، در اواسط دهه 1960 میلادی، به عنوان فروشگاه کتاب های دست دوم دوباره باز شد. کتاب فروشی کوچک قطارهای خط پیکادلی (Piccadilly) به فرودگاه هیترو (Heathrow)، عناوینی بسیار مجذوب نماینده تر از آنچه که در کتاب فروشی فرودگاه به فروش می رسد، عرضه می نمایند.

در سال 1994 ایستگاه مترو روستایی اُنگر (Ongar) به علت عدم سوددهی مناسب از خط سنترال (Central) کنار گذاشته شده بود، اما در حال حاضر به عنوان یادبودی از اپینگ اُنگر (Epping-Ongar) احیا شده است. در خط سنترال، با ایستگاه متروکه دیگری به نام بلِیک هال (Blake Hall) نیز روبه رو می شوید که در حال حاضر خانواده ثروتمندی در آن زندگی می نمایند.

ایستگاه سَوث کِنتیش تاون (South Kentish Town) هم به وسیله معمار معروف لزلی گرین (Leslie Green) به سبک معماری ادواردی (Edwardian) با کاشی کاری های قرمز تیره طراحی شده و در حال حاضر تبدیل به فروشگاه وسایل دست دوم کش کانورترز (Cash Converters) شده است. به لطف کاشی کاری و دریچه های منحنی شکل ایستگاه یورک روُود (York Road) در ایستگاه کینگز کراس (Kings Cross) نیز بر اساس معماری قدیمی و اصیل آن بازسازی شده است.

سازمان حمل و نقل لندن (TFL) در پی راهی بود که این ایستگاه های متروکه را احیا کند؛ اما در نهایت به این نتیجه رسید که به صرفه نیست.

بازگشایی مترو

تا چندوقت اخیر، از ایستگاه های متروکه شهر لندن به عنوان افسانه شهری یاد می شد و افراد کمی از قبیل کارمندان سازمان حمل و نقل لندن یا ماجراجویان شجاع شهر، گشت و گذار در آن را تجربه نموده بودند. در حال حاضر صاحبان این ایستگاه ها متوجه مجذوب نمایندهیت عمومی این اماکن شده اند.

یکی از داستان های اسرارآمیز معروف در خصوص کارخانه زیرزمینی ساخت هواپیمای پِلسی (Plessey) است؛ کارخانه مهماتی به طول 8 کیلومتر که در تونل های خط سنترال، متروهای متروکه وَنستد (Wanstead)، رِدبریج (Redbridge) و گَنتس هیل (Gants Hill) قرار گرفته است.

کسانی که فقط تصاویری از متروهای متروکه دیده اند، تورهای هیدِن لاندن (Hidden London) این شانس را به بازتماشامایندگان می دهند که از نزدیک این الماس های دفن شده را ببینند. ممکن است در چارینگ کراس (Charing Cross) گروهی از افراد را با لباس های نورانی ببینید که هدایت را در راهرو دنبال می نمایند، سپس ناگهان درون دیوار ناپدید می شوند.

در معابر پیاده که به سبک معماری ادواردی در ایستگاه پیکادلی (که از سال 1929 به روی مسافرانش بسته شده است) ساخته شده است نام سازندگان اصلی کاشی ها به نام دبلیو. بی. سیمپسون اَند سانز (W.B. Simpson and Sons) که روی آن ها حک شده، همچنان قابل مشاهده است.

در خیابان یک طرفه آلدویچ (Aldwych) از استرند (Strand)، طراحی داخلی کمپانی آسانسور اوتیس (Otis) که با نیمکت های چوبی حس و حال لاکچری به محیط بخشیده است، شما را مجذوب خود می نماید. اما این چیزی است که یک مسافر در لندن فقط می تواند رؤیای آن را داشته باشد. ایستگاه متروی متروکه داون استریت (Down Street) که داستان های بسیار زیادی درباره آن وجود دارد نیز، فقط برخی اوقات قابل بازدید است. این تونل راه مخفی ضد بمب وینستون چرچیل در هنگام جنگ بلیتز (Blitz) بود. چرچیل و کابینه اش در آن پایین غمگین و اندوهناک در حال تصمیم گیری در خصوص سرنوشت کشور بودند و در همین حال صدای آهنگین تایپ ماشین نویس هایی که در حال تلگراف زدن به دیگر نقاط بودند می پیچید. آیا هنوز آن وان شوم که وینستون چرچیل بزرگ در آن متفکرانه در حال پی ریزی نقشه برکناری هیتلر بود در این تونل قرار گرفته است؟

دانلود ویدیو

کسانی که از نزدیک به یکی از این متروهای متروکه سر می زنند، ممکن است احساس نمایند که قبلاً جایی این صحنه ها را دیده اند. واضح است، چراکه قطعاً قبلاً این ایستگاه ها را دیده اند. البته نه در زندگی قبل، بلکه روی پرده های سینما. مثلاً در فیلم سقوط آسمان (Skyfall) در حالی که جیمز باند در قسمت بلا استفاده چارینگ کراس از پله برقی سُر می خورد و شخصیت ضدقهرمان رائول سیلوا را دنبال می نماید. یا فیلم ژانر وحشت (creep 2004) که آلدویچ پس زمینه آشوب ها است. بعلاوه در صحنه هایی از قبیل سریال تلویزیونی معروف انگلستان شرلوک، فیلم جنگی درامای (Darkest Hour 2017)، فیلم جاسوسی (Patriot Games 1992)، و بعلاوه در فیلم دراما، جنگی، رمانتیک (Atonement 2007)، تصویربرداری شده اند. یعنی افرادی که تابه حال از لندن تماشا ننموده اند، ممکن است بیشتر از ساکنان شهر با متروهای متروکه آشنا باشند.