بایدها و نبایدهای روایت زندگی آدم ها
به گزارش درگ فایل، علی اصغر شیرزادی درحالی که معتقد است هر چیزی این قابلیت را دارد که وارد داستان گردد، از تفاوت های روایت زندگی افراد در قالب زندگی نامه با داستان و رمان می گوید.
این داستان نویس در گفت وگو با خبرنگاران درباره ظرفیت های موجود برای خلق داستان و رمان از زندگی افراد و ضرورت های پرداختن به ژانر زندگی نامه (بیوگرافی) در ادبیات اظهار کرد: یک داستان نویس تمام عیار که به زندگی، زیست و زنده بودن خود اهمیت می دهد، اندکی از این دیدگاه محدود است، کمی که دیدگاه خود را گسترش دهد، متوجه خواهد شد که در حالت طبیعی و عادی به عنوان یک داستان نویس مثل رهگذری در کنار دیگر رهگذران است، پس نباید خیلی دایره کارش را تنگ کند.
او در ادامه گفت: هر چیزی این قابلیت را دارد که وارد داستان گردد، اما این به توانمندی، اشتیاق و گرایش نیرومند نویسنده و همچنین به بازآفرینی خلاق و هنرمندانه واقعیت توسط او بستگی دارد. به تعبیری می توان گفت شاید این زندگی است که قابلیت های بسیار متنوع و گسترده ای دارد و اساسا لازم نیست که نویسنده بر پاره ای از چیزها ذره بین بگذارد، او به طور نیمه ناخودآگاه یا ناخودآگاه انتخاب می نماید. اما این را هم باید در نظر گرفت که این انتخاب در گستره ای تقریبا بی خاتمه است و همانند نویسندگان عظیم دنیا اصلا نباید به زندگی افراد محدود جامعه آماری خود محدود نماند.
شیرزادی در ادامه تاکید نمود: نویسنده باید به واقعیت واقع توجه کند تا به واقعیت تمام عیار داستانی تبدیل گردد؛ این در آثار نویسندگان شاخص دنیا نیز دیده می گردد. با این حال آن چه به عنوان هستی شناسی و دنیا نگری ویژه نویسنده است، مانع از این نیست که او را در پرداختن به زندگی افراد یا شخصیت های شاخص محدود کند که این به سلیقه نویسنده بستگی دارد.
این نویسنده همچنین با بیان این که در زندگی نامه نویسی با رمان و داستان تفاوت هایی وجود دارد، گفت: زندگی نامه نویس می تواند با محاسباتی، کار ژورنالیستی انجام و شرح احوال شخصیت شاخصی را ارائه دهد اما این با داستان نویسی متفاوت است، خاستگاه رمان، رهایی است و به زندگی یک فرد محدود نیست.
علی اصغر شیرزادی در شرح بیشتری بیان نمود: اگر کسی بخواهد زندگی فرد مشهوری را در قالب داستان یا رمان بنویسد، نمونه ای مثالی از آن شخصیت را در رمانش می آورد؛ این به آن علت است که برانگیختگی نویسنده در جهت داستان نویسی است و وجه خلاقیت یک داستان نویس در این جا بروز می نماید. مواردی هم بوده که نویسندگانی تمام عیار بر اساس زندگی برخی شخصیت ها که برای آن ها اهمیت داشته، رمان نوشته اند اما پایه رمان آن ها بر اساس زندگی آن شخصیت بوده است. برای مثال ایروینگ استون، رمانی براساس زندگی لئوناردو داوینچی به نام رنج و سرمستی و نیز رمان دیگری براساس ونسان ونگوگ به نام شور زندگی دارد. در تکنیک کار این نویسنده وجه داستانی غالب است اما به این معنا نیست که به مستندات زندگی آن شخصیت کم توجهی نموده باشد بلکه به طور کامل توجه نموده است.
او اضافه کرد: ماریو بارگاس یوسا، نویسنده پرویی نیز رمانی به نام جنگ آخرالزمان بر پایه یک شخصیت شاخص برزیلی دارد، این شخصیت فردی عارف مسلک، متدین و مسیحی است که به نوعی باعث خیزشی در برزیل شده است. این رمان بسیار جذاب، پرشخصیت و قوی است و نویسنده کاملا به بنیان اساسی زندگی، کوشش و مبارزه شخصیت مقید است.
شیرزادی در خاتمه گفت: زندگی نامه نویسی به معنای متعارف، شیوه و ژانر تعریف شده و معینی است که در غرب بسیار معین و جدی بر آن کار شده، در ایران هم کارهایی در این زمینه شده است، مثلا من کتاب هایی در خصوص شخصیت هایی مثل ستارخان خوانده ام که کار جالبی است.
منبع: خبرگزاری ایسنا