عامل نابودی دندان شناسایی شد - درگ فایل

پروتئین لخته نماینده خون می تواند سلامت دندان را به خطر بیندازد.

به گزارش خبرنگاران، براساس تحقیقات صورت گرفته به وسیله دانشمندان موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت (NIDCR) در آمریکا، عملکرد مسدودنماینده پروتئین لخته نماینده خون باعث می گردد در بیمار های پریودنتال (لثه) استخوان از بین نرود البته این آزمایش برای روی موش ها با تکیه بر داده های حیوانی و انسانی صورت گرفته است.

تجمع پروتئینی به نام فیبرین (رشته هایی پروتئینی هستند که هنگام انعقاد خون در بدن از فیبرینوژن ایجاد می شوند و با ایجاد شبکه تورمانند نقش مهمی) باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی بیش از حد فعال می گردد که به لثه و استخوان های زیرین فک آسیب می زند.

نقش فیبرین در ام اس

براساس مطالعه صورت گرفته سرکوب فعالیت غیر طبیعی فیبرین می تواند باعث پیشگیری و حتی درمان بیماری لثه ای، اختلال های التهابی و حتی آرتریت و ام اس گردد.

طبق آمار بیماری پریودنتال، تقریبا نیمی از آمریکایی های بالای 30 سال و 70 درصد از افراد 65 سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد.

بیماری پریودنتال که زمینه عفونت باکتریایی دارد در مراحل اولیه باعث التهاب و قرمزی لثه میگردد و در مراحل پیشرفته، تبدیل به پریودنتیت شده و میتواند به استخوان لثه آسیب زده و باعث از دست دادن دندان در فرد گردد.

دانشمندان بر این باورند که پریودنتیت یک پاسخ ایمنی بیش از حد سلول های ایمنی است که می تواند مسبب آسیب بافتی و استخوانی در حفره دهان گردد.

در محل های آسیب یا التهاب، فیبرین معمولا نقش محافظتی ایفا می نماید، اما لخته خون ایجاد شده که به وسیله سلول های ایمنی برای مقابله با عفونت فعال ایجاد می گردد، زمینه ساز مسائلی در لثه و بیمار های پریودنتین می گردد.

بیماری پریودنتیت چیست؟

محققان بر این باورند که بیماری پریودنتیت با کمبود پلاسمینوژن (PLG) مرتبط است. در افراد مبتلا به بیمار های لثه جهش در ژن PLG منجر به تجمع فیبرین و بیماری در قسمت های مختلف بدن از جمله دهان می گردد.

طبق تحقیقات صورت گرفته روی موش ها، ارتباطی بین کمبود پلاسمینوژن با بیمار های لثه ای دیده شده است. در واقع موش های فاقد پلاسمینوژن دچار مسائل پریودنتال و در نتیجه از دست دادن دندان شده اند. تجمع بیش از حد نوتروفیل ها منجر به پریودنتیت در موش ها می گردد. نوتروفیل ها بطور معمول از بدن در مقابل باکتری ها و آسیب های بافتی مثلا در حفره دهان جلوگیری می نمایند.

دکتر موتسوپولوس می گوید فیبرین می تواند باعث تغییر ایمنی نوتروفیل از حالت محافظتی به آسیب رسان در شرایط خاص گردد. این درگیری فیبرین و نوتروفیل ممکن است عمل پریودنتیت باشد.

با تجزیه و تحلیل ژنتیکی بیش از 1000 نمونه حیوانی این نتیجه بدست آمده که تغییرات ژنی پلاسمینوژن مثل کمبود یا نبود آن با افزایش خطرات ناشی از پریودنتیت شدید مرتبط است.

به نظر میرسد تداخل در عملکرد فیبرین میتواند به درمان بیمار های لثه و خود ایمنی یاری کند. طبق یافته های آزمایشگاهی و تحقیقاتی برقراری یک رابط تعاملی و تعادلی میان فیبرین و نوتروفیل می تواند راه درمانی برای بیماری های پریودنتیت باشد.