احتکار خانه های خالی و افزایش اجاره! - درگ فایل

جهت دریافت خدمات اجرای آلاچیق پشت بام با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. روف گاردن و بام سبز با بهترین قیمت و بهترین کیفیت را از ما بخواهید.

در عکس زیر نقشه نسبت اجاره نشینی سال 85 را با 10سال بعدترش یعنی سال 95 مقایسه کنید. تعداد مستاجران به شدت افزایش یافته است.

عده ای معتقدند دلیل این افزایش رسیدن حجم جمعیتی دهه شصت به مرحله تشکیل خانواده و بالا رفتن تقاضا برای خانه مستقل است. اما آمار سال نود میگوید تعداد خانه های کل کشور از تعداد خانواده های کل کشور چهارصدهزار دستگاه بیشتر بوده. یعنی مساله فراوری مسکن نبوده ، توزیع مسکن بوده . در همین سال نود تعداد خانه های خالی یک میلیون و 600 هزار دستگاه بوده . یعنی یک میلیون و 600هزار خانه احتکار شده است.

آنچه این فرایند را نگران کننده تر می نماید آن است که تعداد خانه های خالی در سال 95 نسبت به سال 90 باز هم بیشتر شده و تقریبا دو برابر شده و به عدد دو میلیون و600 هزار رسیده است.

افزایش تعداد مستاجران یعنی خلع مالکیت از طبقات فرودستی که بسیاری شان پس از انقلاب مالک زمین یا مسکن خود شده بودند. افزایش تعداد مستاجران یعنی صاحب خانه دوم و سوم و چهارم و پنجم شدن طبقات بالا. یعنی فقیرتر شدن دهک های پایینی و انباشت بیشتر ثروت و زمین و خانه در دستان بالایی ها.

افزایش مستاجران و فربه شدن صاحب خانه ها یعنی از دست رفتن قدرت چانه زنی مستاجران درباره قیمت اجاره؛ و این دقیقا اتفاقی است که در دو دهه گذشته افتاده است. خانواده ایرانی در سال هفتاد و شش، 26 درصد درامد خود را خرج مسکن می نموده، در سال هشتاد و شش 33 درصد و در سال نود و شش 36درصد. در تهران این رقم از سال هشتاد و شش تا نود و پنج از 34 درصد به 47 درصد رسیده است.

اگر در تهران مستاجران نیمی از حقوق خود را برای اجاره می دهند در لندن این رقم امروز به هفتاد و دو درصد درامد کل ماهیانه رسیده است. این به معنای بهتر و بدتر بودن ایران و بریتانیا نیست. به معنای نشان دادن تاثیرات کم شدن تعداد خانه های دولتی و فرایند خصوصی سازی شدن بخش مسکن است.

حملات منتقدان مسکن مهر از همان ابتدای این پروژه و پیش از ساخته شدن حتی یک دستگاه آن آغاز شده بود. علت اصلی مخالفت، خود ایده انبوه سازی برای دهک های پایین جامعه بود.

فساد و ناکارآمدی در اجرای این پروژه تنها به لیست بهانه های مخالفت افزود و گرنه علت اصلی مخالفت نگاه ایدئولوژیک نئولیبرال های ایرانی به مقوله عدالت اجتماعی بود. اینجاست که به رغم همه اشتباهاتش، باید خطر کرد و از اصل پروژه مسکن مهر، یعنی بازتوزیع مالکیت دفاع کرد.